معصومین

معصومین

سلام و درود خدا بر محمد و آل محمد

به وبلاگ معصومین خوش آمدید.

حضرت فاطمه زهرا (سلام الله علیها) فرمود : ما أهل بیت پیامبر ، وسیله ارتباط خداوند با خلق او هستیم ، ما برگزیدگان پاک و مقدّس پروردگار مى باشیم ، ما حجّت و راهنما خواهیم بود و ما وارثان پیامبران الهى هستیم.

لطفا نظرات و پیشنهاد های سازنده خود را در قسمت نظرات مطالب بنویسید.

برای تبادل لینک ابتدا این وبلاگ را با نام معصومین لینک کنید سپس در قسمت نظرات اعلام کنید تا شما را لینک کنم.

آخرین نظرات

۵ مطلب با کلمه‌ی کلیدی «زندگینامه ی امام نقی» ثبت شده است

۱۶فروردين

امام جعفر صادق علیه السلام

حضرت امام جعفر صادق علیه السلام مذهب جعفری (شیعه) در روز 17 ربیع الاول سال 83 هجری چشم به جهان گشود. پدرش امام محمد باقر علیه السلام و مادرش . . .

۱۵فروردين

امام علی نقی علیه السلام

تولد امام دهم شیعیان حضرت امام علی النقی (ع) را نیمه ذیحجه سال 212 هجری قمری نوشته اند. پدر آن حضرت ، امام محمد تقی جوادالائمه (ع) و مادرش . . . 

۱۲فروردين

حضرت هادی علیه‏السلام دارای ده لقب بدین قرار می‏باشد: 

1. نقی

2. طیب

3. امین

4. هادی

5. ناصح

6. فتاح

7. مرتضی

8. فقیه

9. عالم

10. متوکل

لقب دهم آن بزرگوار مخفی و پوشیده بود؛ زیرا امام علیه ‏السلام به شیعیان خود سفارش می‏کرد که این لقب را در انجمن‏ ها نگویند و این سفارش بدان جهت بود که امام علیه ‏السلام احتمال می‏داد متوکل عباسی برای این لقب مزاحم آن بزرگوار شود. 

۱۱فروردين

امام هادی (ع) دهمین رهبر آسمانی است که از سوی پیامبر گرامی (ص) برای اداره امور امت اسلامی معرفی شده است. از نگاه پیروان اهل بیت (ع) امامت و رهبری جامعه تا دوازده نسل بر اساس فرمان الهی و پیامبر (ص) و امامان قبلی تعیین و به جامعه معرفی شده‌اند، در این زنجیر نورانی امام علی النقی معروف به امام هادی و ابوالحسن ثالث دهمین خورشید هدایت امت اسلامی است.

این رهبر بزرگوار، فرزند امام جواد (ع) نوه امام رضا (ع) است که در روستایی از اطراف مدینه به نام «صریا» به دنیا آمد. مادرش کنیزی با فضیلت و پارسا بود که سمانه نام داشت.

تأملی در معنی و مفهوم «هادی» که معروف‌ترین لقب آن بزرگوار است، بسیاری از حقایق را روشن می‌سازد.

هدایت در کتب لغت دو معنای «ارائه طریق » و «رساندن به مقصد و مطلوب» را در بردارد. و معمولاًٌ در ارائه راه مطلوب و مثبت به کار می‌رود.

در فرهنگ قرآن و عترت هدایت و هادی، بار مفهومی و معنایی بسیار عمیق‌تر از رهنمای جغرافیایی دارد. شناخت راه، شناخت مقصد، شناخت امت و کاروانیان همراه، شناخت موانع و مشکلات مسیر، شناخت دزد‌ها و گردنه‌ها، ایجاد انگیزه برای حرکت، دمیدن روح استقامت در رهروان، حفظ اتحاد و هماهنگی کاروان، حمایت و حفاظت از جان و مال و حقوق کاروانیان وظیف دلیل و رهنمای کاروان و بخشی از مفهوم «هادی» در فرهنگ اسلامی است.

امام هادی، حضرت علی بن محمد النقی و معروف به ابن الرضا (ع) خورشید نورافشانی بود که از سالهای 220ق تا سال 254 رسالت رهبری و هدایت امت بزرگ اسلامی را بر دوش داشت و حدود سی و چهار سال ناخدای کشتی اسلام در میان امواج وحشتناک عصر عباسی بود.

آن بزرگوار در تاریک‌ترین روزگار سلط اشرار به زندگی بشریت نور و گرمی بخشید و در دشوارترین شرایط فرزندان پیامبر و قرآن را حمایت و سرپرستی کرد.

هادی آل محمد (ع)هم قبله را به خوبی می‌شناخت، هم قبیله را، هم مردم را، هم مردان ساحت سیاست را، او راه دست یابی به مقام قرب خدا را از اولیای او آموخته بود. از حیله‌ها و نیرنگ‌ها و مطامع و خواسته‌های دشمنان توحید و عدالت آگاه بود. او ضعف‌ها و کمبود‌ها و جهل و غفلت عمومی و بیماری انسانهای عصر خویش را به خوبی می‌شناخت. قربانیان بیماری‌های اجتماعی را می‌دید و از درد و رنج و مشکلات زندگی مردم می‌سوخت. پزشکی بود که با مریض به خوبی آشنا و مهربان بود. آفات و آسیب‌ها و خطرها و بیماری‌ها مسلمانان و نامسلمانان را به خوبی تشخیص می‌داد.

او در حدود چهل و یک سال زندگی و سی و چند سال رهبری، بر آسمان زندگی بشریت فروغ هدایت پاشید و خورشیدوار گمشدگان وادی غفلت و حیرت و گرفتاران کویر شرک و بیداد را رهایی بخشید. در روزگاری که جهل و غفلت عمومی از یک سو و شهوات و شبهات حکومتی از سوی دیگر، فضای زندگی را از ظلمت و ظلم پر کرده بود و به دست گرفتن شمعی کوچک هم، گناهی بزرگ تلقّی می‌شد، هادی امت، خورشیدوار بر آفاق زندگی بشریت تابیدن گرفت و بشریت مظلوم و حق طلب را از افتادن در پرتگاه هواپرستی و جهالت و چاهسار بیداد و کفر و شرک و نفاق مصون داشت.

۱۱فروردين

نام: امام علی (ع) 

القاب معروف: هادی، نقی (ع) 

کنیه: ابوالحسن سوم (ع) 

پدر و مادر: امام جواد (ع)، سمانه (س) 

وقت و محل تولد: 15 ذی حجه‏ ی سال 212 هجری در روستای صریا، نزدیک مدینه. 

وقت و محل شهادت: سوم رجب سال 254 در سن 41 سالگی در شهر «سامرا» بر اثر زهری که با دسیسه‏ ی «معتز» (سیزدهمین خلیفه عباسی) توسط معتمد عباسی، به آن حضرت خوراندند، به شهادت رسید. 

مرقد شریف: شهر سامرا، واقع در عراق. 

دوران زندگی: در سه بخش: 

1. حدود هشت سال قبل از امامت (از ذیحجه سال 212 تا 220 ه. ق) 

2. دوران امامت، در زمان خلفای قبل از متوکل، دوازده سال (از سال 220 تا 232 ه. ق) 

3. دوران امامت در سخت‏ترین شرایط، در زمان خلافت پانزده ساله‏ ی دیکتاتوری متوکل (دهمین خلیفه عباسی) و سپس خلفای بعدی که عبارت بودند از: منتصر، المستعین، و المعتز. 

آن حضرت حدود 33 سال امامت کرد.